I co powiesz
Niebo?
Oceanie łez
i smutków.
O czym zaśpiewasz?
O marzeniach?
Szczęściu?
Miłości?
A co potem?
Znów
zasłonisz się chmurami.
Schowasz się
przed światem.
Wszyscy.
Nawet ja.
Marzymy.
By być takim jak ty.
Marzymy.
A ty?
Zamykasz się
ze swoimi problemami.
Wyimaginowanymi problemami.
I płaczesz.
Ale przestań.
Pokaż twarz.
Rany.
I ślady po łzach.
Wyciągnij dłoń.
I żyj.
Jak wcześniej.
I nie rób tego więcej.
Oceanie smutków
i łez.
Księżyc nadal Cię kocha.
Bez chmur.
I bez gwiazd.
Ciekawy wiersz, podoba mi się, jak go napisałaś. "Schowarz" - ma być "schowasz".
OdpowiedzUsuńWeny!
Ireth
Dzięki za zauważenie błędu. Już poprawione ☺
UsuńZazwyczaj spoglądamy w niebo z nadzieją, a Ty przedstawiasz je jako ocean łez. Tak inaczej niż wszyscy.
OdpowiedzUsuńMam wrażenie że pod postać nieba, Księżyca czy chmur można podstawić postacie i sytuacje z życia i interpretować to na tysiąc sposobów.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam z PORZECZKOWY SORBET
Masz rację. Każdy ma zrozumieć ten wiersz inaczej. Na swój sposób. Dzięki za komentarz ☺
Usuńhttps://m.facebook.com/katalogopowiadan/
OdpowiedzUsuńZapraszam :)
Wiersz idealnie pasuje to szerokiej gamy interpretacji. Mnie nim przekonałaś :) Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńCieszę się, że Ci się on spodobał :). Każdy komentarz, a także krytyka, jest moją motywacją. Mam nadzieję, że będziesz śledzić moje "dzieła". Również pozdrawiam!
UsuńJeju... Jakie to jest piękne.
OdpowiedzUsuńOd razu pomyślałam sobie o mojej najlepszej przyjaciółce, która jest trochę jak to Niebo...
Po prostu piękny wiersz.
Sama nie potrafię pisać poezji, dlatego podziwiam każdego, kto to robi. I to jeszcze w tak piękny sposób...
Brak mi słów.
Cudowne.
Pozdrawiam i zapraszam do siebie na prolog mojego opowiadania o podróżach w czasie: academie-mirandel.blogspot.com
Jestem uradowana twoją opinią. Dobrze wiedzieć, że komuś te pomiętolone grazmoły się podobają :D. Mam nadzieję, że zostaniesz tu na dłużej.
UsuńRównież pozdrawiam!